Covid-19 Bize Neler Yaptı? Biz Bu Hale Nasıl Geldik?

Selamlar.
Bu defa biraz içimi dökmeye, azıcık dertleşmeye geldim.

Tüm Dünya'nın içinde bulunduğu pandemik bir salgınla boğuştuğumuz şu günlerde, ülkece kısmi bir karantinadaydık. Herkes sokağa çıkma yasağı gelmesi gerektiğini düşünüyordu ve bu kitleye ben de dahilim. Peki sonuç ne oldu?

10 Nisan 2020 saat 24:00 itibari ile tüm büyükşehirler ve Zonguldak'ta 48 saatlik bir sokağa çıkma yasağı geldi. Bu yasak 10 Nisan akşamı saat 22:00 civarında duyuruldu ve sadece "Sokağa Çıkma Yasağı" başlığı ile içeriğinde hiçbir bilginin olmadığı haberler yayınlanmaya başladı. Tüm haber siteleri 'önce biz duyurmuş olalım' telaşı ile tam açıklamanın yapılmasını bile beklemeden sadece sokağa çıkma yasağının olacağını duyurdular ve "detaylar az sonra burada olacak," dediler. Peki bizim vatandaşımız o "az sonra"yı bekledi mi? Tabii ki hayır! Sokağa döküldüler. Marketlere gittiler. Sosyal mesafeyi hiçe sayarak bir karton yumurta iki ekmek için canlarını yok saydılar. Çikolata için kola alabilmek için birbilerini ezdiler. Benzin istasyonlarına akın edildi. Millet bidon bidon benzin aldı. Sokağa çıkma yasağı gelmişken üstelik. Bu durumun ne olduğunu, neden olduğunu sorgulamadan içlerinden gelen bir dürtü ile, korku ve panik ile attılar kendilerini sokağa. (Bu durumun bence nedenine biraz sonra değineceğim. )

Peki bu durumda devlet ne yaptı? Önce yasak ilan edildi dedi. İçi doldurulacak bir haberi attı ortaya birazdan açıklama yapılacak dedi. Sonra 48 saatlik bir yasak olarak haber çıktı. En son da fırın, su istasyonları, marketler, kuryeler, havalimanı çalışanlarını kapsamıyor dedi. Ama bu zamana kadar olan olmuş herkes dışarı çıkmıştı. İnsanlar evde otururken bile yakalandıkları bu virüsten korunmak için yapılan tüm önlemler ve uğraşlar boşa gitti.

Bu süreçte yaşanan olaylar bunlar. Şimdi benim içimden geçenleri anlamak istediğim kısımdayız.

Biz  bu kadar gözü dönecek hale nasıl geldik? Bir an düşünsek hatırlayacağız şu anki durumumuzun savaş nedeniyle değil bir salgın yüzünden olduğunu. Sokağa çıkma yasağı gelse bile devletin bize temel ihtiyaçlarımızı karşılaması gerekir. Biraz durup sorgulasak 1980 zamanında olmadığımızı hatırlardık. Evet belki kimse farkında değil ama o sokağa dökülen, bidon bidon benzin alanlar sanki sıkı yönetim olmuş, darbe yapılmış gibi bir korkuyla attı kendini sokaklara. Yarın ekmek bulamayacağız korkusu ile, her yer kapanacak ihtiyaçlarımızı karşılayamayacağız korkusu ile. Farkında bile değiliz. Herkes "İki gün ekmek yemesen ne olur" diyor, kola içmesen ne olur? Evet bence de iki gün bunları yapmasak olur. Ölmeyiz. Ama koronadan ölürüz. Fakat kimse bunu düşünmedi ki. Kimsenin aklına korona gelmedi. Herkes istif yapmak zorundayım diye bir dürtüye kapıldı. "Ne olursa artık, yeter ki bir şeyler alayım da" diyerek. Bu yüzden öyle saçma şeyler alındı.


Peki böyle olacağı belli değil miydi? Sonuna kadar belliydi. Bir basın açıklaması ile bakan çıkıp her şeyi tek tek anlatsaydı, süreci, bu süreçte nereler açık olacak, kimler dışarı çıkabilecek? Bunlar anlatılsaydı bu panik olur muydu? Sanmıyorum. Ve aklıma şu soru geliyor. Bu kadar çok sokağa çıkma yasağı istedik ve en sonunda belki de iş işten geçtikten sonra geldi yasak. Sonuç izdiham oldu. Biz biliyorduk böyle olacağını ondan yasak getirmiyorduk demek için miydi acaba tüm bunlar? İnsanların paniğini çok kolay geçirebilecekken hiç bir şey yapmayıp uzaktan izlemenin başka bir açıklaması gelmiyor aklıma.

Ve bu sürece maalesef bizim cahil vatandaşımız çok güzel dahil oldu. Çok güzel oyuna geldik. Canlarımızı kaybetmek pahasına üstelik.

Halbuki okusak, sadece okusak, biraz zihnimizi açsak. Çok değil biraz sorgulamayı öğrensek. Tek bir soru sormayı başarabilsek. "Neler oluyor yahu?" diyebilsek. Hadi kitap okumuyoruz bari haber okusak. Biraz bilinçlenmek için uğraşsak belki bu kadar kolay gaza gelmeyiz. Sürü olmaktan çıkar birey olmaya başlarız belki. 

Boş İşler Müdürünüzden Sevgilerle.

Sağlıklı günlere ulaşmak dileği ile...